2010 புத்தாண்டே வா...!

2010 புத்தாண்டே வா...!

புதிய ஆண்டே வா...! புதுமைகள் அனைத்தும் தா...! ஆலம் விருட்சமாய்         அன்னைத் தமிழகம் திசைகளில் எல்லாம்         கிளைகள் பரப்ப... கலைகள் வளர்ந்து         கணினிகள் பெருகி முத்தமிழ் இன்னும்        முன்னிலை செல்ல                                                                 (புதிய) வாய்ப்புக்கள் குவிந்து         வறுமைகள் அழிந்திட வல்லுனர் மிகுந்து         வளம்பல கொளிக்க வள்ளுவம் வகுத்த         நல்லறம் பேண சுற்றும் புறமும்         சுகநலம் காண                                                                 (புதிய) மக்களின் நெஞ்சில்         மகிழ்வே பிறக்க மானில மானிடர்         மானுடம் பெருக்க அறிவும் திறனும்         அன்பும் பெருக வேற்றுமை நீங்க         ஒற்றுமை ஓங்க                                                                 (புதிய) சான்றோர் நிறைந்த         சமுதாயம் சமைக்க வந்திடும் சந்ததி         சிந்தையில் செறுக்க சாத்தியம் படைக்க         சரித்திரம் உரைக்க மூத்த குடிமகன்         முன்னிலும் சிறக்க                                                                 (புதிய) உயர்ந்த உளமும்         ஓங்கிய பார்வையும் தெளிந்த செயலும்         நாமாய் இருக்க ஊனில் உணர்வில்         தமிழே நிறைந்து உலகம் என்றும்         நமதாய் இருக்க...                                                                 (புதிய)

***

பொருட் சுவை

பொருட் சுவை

உன்னவை என்னவை இல்லை என்றேன் நிம்மதி வந்தது என்னவை உன்னவை இல்லை என்றேன் பகை வந்தது என்னவை என்னதே என்றேன் தனிமை வந்தது என்னவை உன்னவை என்றேன் பாசம் வந்தது எல்லாம் உம்மவை என்றேன் பரிசு வந்தது உன்னவை உன்னவையே என்றேன் மதிப்பு வந்தது நம்மவை நம்மவையே என்றேன் ஒற்றுமை வந்தது எல்லாம் பொதுமை என்றேன் பெருமை வந்தது உன்னவை என்னவை என்றேன் உரசல் வந்தது எல்லாம் நம்மவையே என்றேன் போர் வந்தது எல்லாம் எனக்கே என்றேன் துன்பம் வந்தது எல்லாம் ஏதுக்கு என்றேன் இன்பம் வந்தது எல்லாம் இனிமையே என்றேன் இனிமையே வந்தது மனது இதுவும் நிரந்தரமல்ல என்றது ஒழுக்கம் வந்தது உள்ளத்து உள்ளே உற்றுப் பார்த்தேன் தியானம் வந்தது உடலும் உனதல்ல உலகும் உனதல்ல ஒளி வந்தது எதுவுமே உனதல்ல யாதுமே நமதல்ல மோனம் வந்தது இருத்தலும் வேண்டாம் இரத்தலும் வேண்டாம் ஞானம் வந்தது இறத்தல் மட்டும் வந்தால் போதும் பேரின்பம் என்றது

***

ஆசை

ஆசை

வெயிலின் அருமை நிழலில் தெரியும்          வீணரே ஏன் வாதம்? விதியின் வழிதான் பயணம் தொடரும்          மனிதரே ஏன் கோபம்? அண்ணன் தம்பி அனைத்தும் வேடம்          அளவு மீறிப் பழகாதே... அடிப்பார் நெஞ்சில் துடிப்பாய் நொடியில்          அன்பு மனது கேளாதே... கொண்ட மனைவி கொடுத்த பிள்ளை          கூட வருவோர் யாருமில்லை... பந்த பாசம் அறுத்து நின்றாலே          பாவி மனதில் துயரமில்லை...                                                                                (வெயிலின்...) கூட்டம் போடும் உறவுகள் எல்லாம்          இருக்கிற வரைதான் சொந்தமடா... குற்றம் பார்க்கில் சுற்றம் இல்லை          கோபம் கொள்ளுதல் பாவமடா... இக்கரைக்கு அக்கரை பச்சை என்பது          கண்களில் தெரிகிற மாயமடா... இரவும் பகலும் மாறும் என்பது          இயற்கை தருகிற பாடமடா...                                                                                (வெயிலின்...) சுவரே இல்லாச் சிறைதான் ’உலகம்’          சூட்சும உண்மை தெரிகிறதா? சுற்றம்; சூழல்; வாழும் காலம்;          பெற்ற தண்டனை புரிகிறதா? போன வினைக்குக் கிடைக்கும் பலனை          புரியாது இங்கே மயங்குகிறாய்... புதிய வினையால் தொடரும் விளைவைப்          புரிந்து கொள்ளத் தயங்குகிறாய்...                                                                                (வெயிலின்...) இருப்பினில் வந்ததும் எடுத்துச் செல்வதும்          பாவ புண்ணியச் சுமைதானே... இன்பம் துன்பம் என்பது எல்லாம்          வினையால் வருகிற நிலைதானே... பாழும் உலகில் மோகம் கொண்டு          காதல்; ஆசை; வளர்க்காதே பழைய பாக்கியைத் தீர்க்கவே வந்தோம்          புதிய பாவத்தைச் சேர்க்காதே...                                                                                (வெயிலின்...) ஆசை என்பது ஆட்டம் தொடர          ஆண்டவன் வைத்த தூண்டிலடா... அனுபவம் என்பது நிகழ்கிற வரையில்          அடுத்தும் பிறவிகள் தோன்றுமடா... கொடுத்த வாழ்வை வாழ்ந்து முடித்தால்          கடக்கும் தூரம் குறையுமடா... குறுக்கு வழியில் பறக்க நினைத்தால்          மீண்டும் குருவி பிறக்குமடா...                                                                                (வெயிலின்...) எதிரே வருகிற இன்னலைக் கண்டு          அழுது துடிப்பது மடமையடா... எதையும் தாங்கும் இதயம் கொண்டு          வாழ்ந்து முடிப்பது கடமையடா... இல்லை என்றே அறிந்த பிறகும்          ஏங்கித் தவிப்பது துன்பமடா... இருப்பதைப் பகிர்ந்து அன்பினில் திளைத்தால்          எல்லா நாளும் இன்பமடா...                                                                                (வெயிலின்...) தேவையைச் சுருக்கி ஆசையை விடுத்தால்          பின்வினைப் பாவம் ஓடுமடா... புலன்களை அடக்கி இறைவனைத் தொழுதால்          புத்தியில் ஞானம் கூடுமடா... பெற்றதைக் கொண்டே வென்றிட வேண்டும்          வாழ்வின் நோக்கம் முக்தியடா... பிறவிச் சுழற்சி மறுமை அறுத்தால்          பெறுவோம் மோட்சச் சித்தியடா...                                                                                (வெயிலின்...)

***

எதிர்வினைப் பலன்கள் ஏன்?

(மகாகவி பாரதிக்குச் சமர்ப்பணம்)

எதிர்வினைப் பலன்கள் ஏன்?

கொள்ளை அடிப்போர் வள்ளல்கள் போலவும் கோவிலை இடிப்போர் சாமியைப் போலவும் காட்டிக் கொடுப்போர் வீரர்கள் போலவும் கூட்டிக் கொடுப்போர் தொண்டர்கள் போலவும் தமிழே அல்லாதோர் தமிழர்கள் போலவும் தன்னலம் மிக்கோர் தலைவர்கள் போலவும் பிள்ளைகள் அற்றோர் தந்தைகள் போலவும் பேதலி யெல்லாம் மேதைகள் போலவும் அறிவிலி மண்டுகள் அறிஞர்கள் போலவும் ஆற்றல் அற்றவர் கவிஞர்கள் போலவும் கொலைதனைச் செய்வோர் கலைஞர்கள் போலவும் குடும்பம் நடத்துவோர் துறவிகள் போலவும் காமத் தேடிகள் அர்ச்சகர் போலவும் கயமை உடையோர் நேர்மையர் போலவும் குற்றம் இழைப்பவர் நீதியர் போலவும் குறைகள் அற்றவர் கைதிகள் போலவும் பிழைக்க வந்தோர் மன்னர்கள் போலவும் பெருமைச் சந்ததி அகதிகள் போலவும் சுயநலப் பேதைகள் அரசினை ஆள்வதும் சொந்தமும் பந்தமும் மந்திரி ஆவதும் பதவியில் இருப்போர் போதையில் ஆழ்வதும் கோழையர் கூட தேர்தலில் ’வெல்வதும்’ லஞ்சம் பெறுவோர் சஞ்சலம் அறுப்பதும் வஞ்சனை செய்வோர் கொஞ்சி மகிழ்வதும் பாதணி ஆண்ட பாரதம் என்பதும் பாதச் செருப்பாய் உழைப்பேன் என்பதும் வாக்கை ’வாங்கி’ வெற்றி என்பதும் ’வாரிசே’ ’மக்கள் ஆட்சி’ என்பதும் தம்மைப் போற்றின் பேரரசு என்பதும் தமக்கும் வேண்டும் பரிசில்கள் என்பதும் ’நோ-பல்’லைக் கோரிப் பல்லை இளிப்பதும் ’சா’கித்தியம் நாடிச் சாடை உரைப்பதும் கிட்டிய வரையில் இலாபம் பார்ப்பதும் திட்டம் தீட்டியே திருடிச் சேர்பதும் சங்கதி எதுவும் இல்லை எனினும் சாதித்தோம் என்றே சத்தியம் செய்வதும் சந்தியில் நிற்போர் சாவினை ஏகினும் சாகச நாடகம் நடத்தி முடிப்பதும் சந்திலே புகுந்து சிந்து படிப்பதும் சமயம் பார்த்து நொந்து நடிப்பதும் முதலைக் கண்ணீர் அழுகை விடுப்பதும் முத்தமிழ்ச் சொத்தை முழுவதும் அடிப்பதும் உதவா திட்டத்தை அமல் படுத்துவதும் உலக வங்கிக்கே அடகு வைப்பதும் ஊழலே வாழ்வாய் பிழைத்துக் கிடப்பதும் ஊரை அடித்து உலையில் வைப்பதும் ஆட்சியில் அமர்ந்தால் ’ஆண்டவன்’ என்பதும் ஆணவம் கொண்டு ஆடித் திளைப்பதும் துன்புறு மாந்தரைப் பங்கு வைப்பதும் தொட்டவர் எல்லாம் சுயநலம் பார்ப்பதும் தூங்குவோர் விழித்தால் திசை திருப்புவதும் துணிந்தோர் மனதில் மடமை வளர்ப்பதும் தொடரும் நாடகம் நியாயம் என்பதும் நிகழ்ந்தவை எல்லாம் நல்லன என்பதும் பத்தினியர் எல்லாம் பரத்தையர் ஆவதும் உத்தமர் எல்லாம் உரிமை இழப்பதும் தீங்கிற்குத் தீங்கே தீர்வு என்பதும் தீவிர வாதத்திற்கு மருந்ததே என்பதும் தேசப் பிதாவை கேலி செய்வதும் தேசத்தை ’நடிகர்’ வசமே விடுப்பதும் வேலையும் அற்றுச் சாலையில் இருப்பதும் விதியெனெ நொந்து வீழ்ந்து கிடப்பதும் மதுவினில் மயங்கி மானம் இழப்பதும் ’மதத்தினை’ வளர்த்து மானுடம் கெடுப்பதும் பழமை வினையின் பழியே என்பதா? பாமர மனிதரின் பேதமை என்பதா? வானமும் பூமியும் நிச்சயம் என்றால் வளர்பிறை கதிரும் சத்தியம் என்றால் அரசியல் பிழையை அறந்தான் விடுமா? அடுக்கிய பாவம் அதுவாய்க் கெடுமா? முன்வினை பின்வினை என்பது மெய்யா? முதுமொழிக் கூற்று அனைத்தும் பொய்யா? பொய்யும் புரட்டும் உயர்நிலை பெறுமா? பொருளினைச் சுருட்டின் புகழ்தான் வருமா? அழுதே நின்றால் கருணை வருமா? அனுதாபம் ஒன்றே வாழ்வைத் தருமா? வஞ்சித்து வாழ்ந்தால் வாழ்க்கை ஆகுமா? வாடித் துடித்தால் துன்பம் போகுமா? நெஞ்சின் அயர்ச்சி நிலையைத் தீர்க்குமா? நினைவுத் தளர்ச்சி கவலை போக்குமா? வேடிக்கை கண்டால் உணவு தேறுமா? வேதனை எல்லாம் தானாய் மாறுமா? முயற்சியே இன்றி வெற்றி கிட்டுமா? முடங்கிப் படுத்தால் மேன்மை எட்டுமா? சந்ததி என்பது சுயமாய் வருமா? சங்கடம் என்றால் சஞ்சலம் விடுமா? இயங்காது இருத்தல் இயற்கை ஆகுமா? இறந்து போவதே பொறுமை ஆகுமா? திருந்தா அறிவால் பொறுப்புத் தீருமா? தெய்வம் இகழ்ந்தால் விருப்பங் கூடுமா? தீமை வளர்த்தல் தெளிவுடைப் பொருளா? தீராத் துயரம் தெய்வத்தின் அருளா? எதிர்மறைப் பலனே இயற்கையின் விதியா? இரவும் பகலும் இறைவனின் சதியா? வாய்மை என்பது ஊமையின் மொழியா? வாய்ப்பினை இழப்பது அறிவுடைச் செயலா? உழைத்தவர் இனத்தே பட்டினிச் சாவா? உலுத்தர் கூட்டம் கோட்டையில் வாழ்வா? கோட்டை என்பது கொள்ளையர் அறையா? கூடித் திருடும் கூட்டணிக் கடையா? தூய்மை என்பது தொலைந்த சரக்கா? துயரம் என்பது தொடரும் கிறுக்கா? இதயம் இருப்பது மனிதரின் பிழையா? இல்லை என்பதே இருப்பவர் தொழிலா? வாழ்க்கை என்பது அனுபவச் சிறையா? வாழ்வது என்பதே சாகசக் கலையா? நெஞ்சு பொறுக்கு தில்லையே இந்த நிலைகெட்ட மாந்தரை நினைந்து விட்டால்...

*** English Translation: Why opposite results? (Dedicated to Mahakavai Subramanya Bharathy) The robbers looking like the philanthropist The temple demolishers looking like the God The betrayers looking like the fighters The pimps looking like the volunteers The non-Tamilians looking like the Tamils The selfish mongers looking like the leaders The childless looking like the fathers The perplexed looking like the geniuses The mindless fools looking like the experts The no prowess looking like the poets The murderers looking like the artists Those who run domestic life looking like the ascetics The sex maniacs looking like the priests The meanies looking like righteous The offenders looking like the judges The righteous looking like the convicts The immigrants looking like the kings The great lineage looking like the refugees The selfish naives running the government The kin and kith becoming the ministers Those in power drowning in intoxication Even the cowards 'winning' the elections That who take bribes getting unperturbed The cunning ones fondling and enjoying Calling the Bharath as the sandals ruled Telling that I would serve as the slippers Buying the 'Vote' and declaring as the winnings Saying 'Heirs' are the democracy Declaring 'The Big King' for the boot-lickers Insisting 'Prizes' for the self too Wishing the 'Nobel' (/No-teeth) and smiling sheepishly Wanting the 'Sahithyam' (/Death) and talking indirectly Making the profit to the extent possible Planning cunningly and stealing to save Though nothing is the real stuff Promising that as the great accomplishments Though they in crossroads met with the death Pretending and ending though high dramas Singing the tunes in the available gaps Then shedding the crocodile tears Looting the tri-Tamil properties Forcing the useless schemes and plans Mortgaging only at the World Bank Making the life only through corruption Cooking by plundering through places Terming the power chance as 'the God ruled' Playing through the haughtiness Dividing to share the afflicted people Contacted all seeking self gain Diverting the attention if at all awakened Growing stupidity to those show bravery Justifying the drama that continuing Saying all well as what happened Chaste ladies turning as whores Nobles losing all their rights Telling ill as the just for all the ills Saying terrorism as the solution for itself Ridiculing the father of the nation Handing over the nation to the 'Actor's Staying jobless in the streets Calling as fate and falling in distress Boozing with the liquors to doze & lose dignity Growing the 'Religion /rut' and spoiling the humanity Is it the revenge of previous deeds? Is it the ignorance of the laymen? If the sky and earth is certain If the growing moon and sun is promise Will the virtues ignore political mistakes? Will the accumulated sins destroy by themselves? Prior and later deeds are they true? Are the old sayings just the lies? Will the lies and twists ever go heights? Will stealing the properties fetch ever the fame? Will the kindness come for always crying? Will sympathy alone make up the life? Will living by deceits be the life? Will withering and suffering remove the agony? Will hearty depression give away the discretion? Will the wearing memory remove the worries? Will the fun watching fill the stomach? Will all the distress change by themselves? Will there be victory without any effort? Will the lame sleep ever touch the eminence? Will the lineage come automatically? Will the perturbation leave by discomfort? Will it be natural to stay inactive? Will the dying alone mean the patience? Will the irreparable mind ends the responsibility? Will the despising the God attain the wishes? Is that clear affair to fostering the evil? Is that Gods grace the endless agony? Is that natural law the opposite results? Is that Gods deceit the day and night? Is that the Truth the language of dumb? Is that sensible to miss any opportunity? Is the death of starving for the toiled? Is the life at forts for the looting folks? Is the fort the room for the plunderer? Is that the office for the robbing front? Is cleanliness a gone away stock? Is misery the continuing madness of blocks? Is the heart the mistake of humanity? Is the empty hand the duty of riches? Is the life the prison for experiences? Is the living itself an extraordinary art? The heart is unable to bear on these… Unstable human beings ever could think of… ***